روزنوشته ها

به قول شعبانعلی می نویسم تا یادم بماند که بعدها باید کامل ترش را بنویسم و یادم باشد .

و به قول خود شعبانعلی( نقل به مضمون) : آدم در شبکه های اجتماعی تنهایی را بیش تر حس می کند. مثل مهمانی های شلوغ.

من حتی جمعی را در گروههای تلگرامی خودم پیدا نکردم که این را در آن بنویسم. چون مثل این است که وسط یک مهمانی که همه سرشان به جوک و طنز و خاطره گرم است بیایی و حرف سنگین بزنی. البته حرف های عمیق خیلی ها در تلگرام باز نشر می کنند اما واقیت این است که اگر مثلا منی که دارم حرف نیچه را در این جمع می زنم اگر خود نیچه بود دلش نمی آمد که آن حرف را در آن جمع که قبل و بعدش کلیپ خنده دار و عکس تازه فلان بازیگر هست رها کند. حتی فکر نمی کنم خود نیچه بخواهد حرفش را در گروههایی که به مباحث عمیق می پردازند مطرح کند . چون این رسانه ایجاب می کند که بخوانی و بروی و تاثیرات فست فودی هستند نه برای نشستن و فکر و کردن و مزمزه کردن.