روزنوشته ها

امید هیچ معجزی ز مرده نیست! زنده باش

امروز بعد از رای دادن هیچ چیز به اندازه دیدن این عکس ها خوشحالم نکرد.

شاعرِ ارغوان امید دارد . آسمان او امروز ، هم رنگ آسمان من و خیلی هایی بود که به جای ماندن در کنجِ اتاق و نق زدن و افسردگی بیرون زدند برای رای دادن. اگر نمی توان کارِ بزرگی کرد ، لااقل، بزرگترین کارِ ممکنی را که می شود انجام داد را انجام دهیم.

 7 اسفند 1394 و انتخابات مجلس دهم .

هوشنگ ابتهاج و میلاد عظیمی که همراه خانواده اش در این روز در رکاب استاد بودند.

عکس بالا از کانال تلگرامی خصوصی است.

از راست: عاطفه طیّه - استاد هوشنگ ابتهاج - میلاد عظیمی و آناهید با انگشت استمپ خورده 😉

با تشکر از @SKazemi به خاطر توضیحات و عکس آخر.

این مطلب را از روزنوشته های محمدرضا شعبانعلی نقل می کنم. تا سرنخی باشد برای خواندن سایرِ مطالبش در مورد انتخابات و دیگر مسائل.

«کنکور درس مهمی برای من داشت که هرگز در زندگی آن را فراموش نمی‌کنم:

اگر در میان همه‌ی گزینه‌ها، حداقل یک گزینه وجود دارد که از نادرست بودن انتخاب آن مطمئن هستی،

حتی انتخاب تصادفی سایر گزینه‌ها هم، بهتر از خالی رد کردن پرسشنامه است.»

محمدرضا شعبانعلی

منبع